అప్పట్లో నువ్వు
అల్లంత దూరంలో కనిపిస్తేనే
గుండె లయ తప్పేది
కాళ్లు గతి మార్చేవి
పెదవులు అదిరేవి
కళ్లు బెదిరేవి
నువ్వు దగ్గరవుతున్న కొద్దీ
నాకు వశం తప్పినట్లనిపించేది
అది నువ్వంటే భయంతో కాదు
నీ మీదున్న ప్రేమతో
నువ్వు నాకు దక్కుతావో లేదో
అన్న బెరుకుతో -
అలా ఎన్ని సందర్భాలో..
ఎన్ని రోజులో..
నీ రూపాన్ని మదిలో ముద్రించుకొని
ఆ రూపాన్నే తలచుకొంటూ
నిద్రపోని రాత్రులు మరెన్నో
తెగని నీ తలపులతో
గడిపిన క్షణాలు
నాలో ఇప్పటికీ పదిలమే..
పోనీలే మంచే జరిగింది -
నువ్వు నాకు చేరువ కాలేకపోయినా
ఎప్పటికీ చెరగని
నీ జ్ఞాపకాలు నాకొదిలేశావు
నువ్వు దూరంగా వెళ్లినా
నీకు దగ్గర కావాలనుకున్న కోరికను
నా ఊహల్లో
సజీవ చిత్రంలా నిలిపేశావు!
No comments:
Post a Comment