నిరీక్షణ

మనం కలుసుకున్న క్షణాలు
ఎంత మధురమైనవి..!
వలపు వేదికపై
ఒకరి తలపులలో ఒకరు
లీనమై...సంకీర్ణమై..
మోహావేశంతో
మనసులు మూగబోయిన వేళ
కనుసైగలతో ఒకరినొకరు
పలకరించుకుంటున్న తరుణంలో..
హృదయం ఎంత హాయికి లోనవుతుంది!
ఒకరినొకరు వీడే సమయాన
మనసు ఎంత కలత చెందుతుంది
అంతలోనే మళ్లీ రాబోయే కలయిక యొక్క
చిరు ఊహలు మదిలో మెదిలి
కాస్త ఊరటకు లోనై
కదలలేక కదిలిన క్షణాలు
ఎలా మరువ గలను సఖీ...
మరుచటి రోజు
నీకంటే ముందుగా చేరుకొని
నీరాకకై ఎదురుచూస్తూ
క్షణమొక యుగముగా భరిస్తూ
పిల్లతెమ్మెరకు చిగురాకులు
రెపరెపలాడిన  ప్రతిసారీ
నీ అడుగుల సవ్వడియేమోనని
ఉలికిపడి చూస్తూ
నిన్ను కలిసే ముందు
నీకై నిరీక్షిస్తూ...
నేననుభవించే తీయని క్షోభ..
నీతో ఉన్న క్షణాలకంటే
అతి మధురముగా నన్ను గాయపరుస్తుంటే...
నీతో కూడిన క్షణమా..?
లేక నిరీక్షణమా..?
ఏది మహా సుఖమో తెలియని
తన్మయ స్థితిలో
కొట్టుమిట్టాడుతున్నానని
నీకెలా తెలుపను ప్రియా..!