అంతరం

మనసు రెప్పలు మూసుకోగానే
ఊహల రెక్కలు విచ్చుకుంటాయి, 
ఆలోచనకు అందనంత ఎత్తుకు ఎగిరి
కోర్కెల  విహంగాలై  విహరిస్తుంటాయి --

స్వప్నానికీ  వాస్తవానికీ  మధ్య
సాగే ఊగిసలాటే  జీవితం --

ఆకాశం జుట్టు పట్టుకున్నామనుకుంటాం,
దిక్కుల అంచులకు విస్తరించామనుకుంటాం,
తీరా చూస్తే...
పాతాళం పాదాల దగ్గర చతికిలపడి ఉంటాం --

మనకు కావలసిందేదో మనం
ఒడిసి పట్టుకున్నామనుకుంటాం..
మనకదెప్పటికీ దూరం కాదనుకుంటాం..
కానీ... మన వేళ్ల సందుల్లోంచి
అదెప్పుడు జారిపోతుందో కనిపెట్టలేం --

స్వప్నంలో ఉదయించీ, 
అందులోనే ఆస్తమిస్తే
జీవితం ఎంత బాగుంటుంది..
పట్టపగలే రాత్రిని  సృష్టించుకునీ, 
స్వాప్నిక లోకంలో తేలిపోతుంటే
ఎంత హాయిగా ఉంటుంది..
కానీ... 'నిజా'నికి స్వప్నించే  తీరికా లేదు,
స్వప్నానికి నిజం కావాలనే  కోరికా  ఉండదు --

మత్తులో మునిగిన  కలలను తట్టిలేపి
నిజ ప్రపంచంలోకి నడిపించడం కూడా
ఒక కళే --
కల్పనకు, నిజానికి మధ్య
సంధి జరగాలన్నా, 
ఆ రెండింటికీ నడుమ
భేదం లేకుండా చేయాలన్నా,
అది మనిషికే సాధ్యం..
అది అత్యంత సాహసంతో సాగించాల్సిన ఉద్యమం...